Hakuna matata
21 Juli 2014 | Tanzania, Arusha
Lieve mensen,
Weer super bedankt voor alle lieve berichtjes!
Inmiddels ben ik al over de helft van mijn avontuur in Arusha, en dat vind ik helemaal niet leuk!! Ondanks dat ik voor heftige situaties kom te staan, geniet ik enorm van mijn tijd hier. Ik heb besloten me niet meer te irriteren aan het feit dat alles hier langzaam gaat en eigenlijk is mijn leven nu heel relaxed. Ik ben zo dankbaar dat ik dit mag doen, want er is zoveel dat ik graag mee wil nemen naar Nederland. Ik heb enorm veel geleerd de afgelopen tijd. Ik heb denk ik wel een week nodig gehad om een beetje te wennen aan het leven hier, maar nu vind ik het heerlijk!
De vriendelijkheid van de mensen, de ontspannen sfeer, de behulpzaamheid, de gastvrijheid.. dat is geweldig om mee te maken.
Natuurlijk is niet alles hier leuk, maar ik probeer het mooie van Tanzania in te zien verder de dingen die in Nederland echt veel beter zijn (zorg, veiligheid) enorm te waarderen.
Afgelopen weekend heb ik een safari gehad van drie dagen. Het was super; de lion king in het echt! Ik was met een hele leuke groep vrijwilligers, een gids en een kok. We hebben gekampeerd onder een prachtige sterrenhemel (koud!), genoten van het eten dat de kok voor ons maakte en natuurlijk heel veel mooie dieren gezien.
Vandaag heb ik mijn eerste werkdag weer gehad. Ik heb meegelopen op de afdeling family planning; anticonceptie wordt erg gestimuleerd in het ziekenhuis waar ik werk.
In dit primitieve, volkomen chaotische kamertje kwam een meisje binnen met de vraag of zij de anticonceptiepil kan krijgen. Vervolgens volgde er een lang gesprek in het Swahili, waar ik niks van begreep. Het meisje begon te huilen en de verpleegkundige sprak met een luide stem een aantal keer uit :'This man doesn't love you!'.
Later legde de verpleegkundige mij de situatie uit. Dit meisje had een 'relatie' met een veel oudere man die al getrouwd was en kinderen had. De man had het meisje gezegd dat hij voor twee jaar een relatie met haar wilde voor zo af en toe. Hij wilde ook kinderen met haar. De verpleegkundige vertelde mij dat de man haar waarschijnlijk zwanger zou maken en haar daarna achter zou laten met haar kind.
De verpleegkundige adviseerde haar om te bidden en om vergeving te vragen voor dat zij ooit deze relatie was aan gegaan. Alleen dan zou ze ooit nog de juiste echtgenoot vinden. Na een anticonceptiemiddel in de vorm van een injectie te hebben gekregen liep het meisje beduusd de deur uit en wij gingen verder met een nieuwe client.
Daarna kon ik me alleen maar afvragen of het gesprek het meisje heeft geholpen. Hoe gaat zij nu verder? Ik hoop maar dat zij niet terug zou gaan naar deze man, maar ik betwijfel het.
Mijn gastvader vertelde me dat het in sommige Tanzaniaanse stammen mogelijk is dat mannen meerdere vrouwen hebben. Dat kan ik me gewoon niet voorstellen.
Natuurlijk zijn in Nederland ook niet alle gezinnen een happy family, maar het lijkt me dat vrouwen zich zo alleen moeten voelen, als ze achter gelaten worden met hun kinderen.
Ondanks dat ik graag zou willen dat we alle vrouwen met een grote glimlach de deur uit konden sturen, dat de zorg in Tanzania net zo goed zou zijn als in Nederland, accepteer ik dat het nu eenmaal zo is.
Iedere dag die ik in het ziekenhuis doorbreng zet mij aan het denken over hoe ik het straks wil doen als ik afgestudeerd verloskundige ben. In Nederland lijkt alles soms zo vanzelfsprekend, maar mijn tijd hier opent echt mijn ogen.
Ik vind het echt heel jammer dat ik over twee weken alweer naar huis moet. Ik besef me namelijk maar al te goed dat er in Nederland weer verplichtingen op mij wachten. Gelukkig ervaar ik hier het gevoel van Hakuna-matata (geen zorgen) en kan ik dat hopelijk in Nederland voortzetten.
Liefs,
Maud
Weer super bedankt voor alle lieve berichtjes!
Inmiddels ben ik al over de helft van mijn avontuur in Arusha, en dat vind ik helemaal niet leuk!! Ondanks dat ik voor heftige situaties kom te staan, geniet ik enorm van mijn tijd hier. Ik heb besloten me niet meer te irriteren aan het feit dat alles hier langzaam gaat en eigenlijk is mijn leven nu heel relaxed. Ik ben zo dankbaar dat ik dit mag doen, want er is zoveel dat ik graag mee wil nemen naar Nederland. Ik heb enorm veel geleerd de afgelopen tijd. Ik heb denk ik wel een week nodig gehad om een beetje te wennen aan het leven hier, maar nu vind ik het heerlijk!
De vriendelijkheid van de mensen, de ontspannen sfeer, de behulpzaamheid, de gastvrijheid.. dat is geweldig om mee te maken.
Natuurlijk is niet alles hier leuk, maar ik probeer het mooie van Tanzania in te zien verder de dingen die in Nederland echt veel beter zijn (zorg, veiligheid) enorm te waarderen.
Afgelopen weekend heb ik een safari gehad van drie dagen. Het was super; de lion king in het echt! Ik was met een hele leuke groep vrijwilligers, een gids en een kok. We hebben gekampeerd onder een prachtige sterrenhemel (koud!), genoten van het eten dat de kok voor ons maakte en natuurlijk heel veel mooie dieren gezien.
Vandaag heb ik mijn eerste werkdag weer gehad. Ik heb meegelopen op de afdeling family planning; anticonceptie wordt erg gestimuleerd in het ziekenhuis waar ik werk.
In dit primitieve, volkomen chaotische kamertje kwam een meisje binnen met de vraag of zij de anticonceptiepil kan krijgen. Vervolgens volgde er een lang gesprek in het Swahili, waar ik niks van begreep. Het meisje begon te huilen en de verpleegkundige sprak met een luide stem een aantal keer uit :'This man doesn't love you!'.
Later legde de verpleegkundige mij de situatie uit. Dit meisje had een 'relatie' met een veel oudere man die al getrouwd was en kinderen had. De man had het meisje gezegd dat hij voor twee jaar een relatie met haar wilde voor zo af en toe. Hij wilde ook kinderen met haar. De verpleegkundige vertelde mij dat de man haar waarschijnlijk zwanger zou maken en haar daarna achter zou laten met haar kind.
De verpleegkundige adviseerde haar om te bidden en om vergeving te vragen voor dat zij ooit deze relatie was aan gegaan. Alleen dan zou ze ooit nog de juiste echtgenoot vinden. Na een anticonceptiemiddel in de vorm van een injectie te hebben gekregen liep het meisje beduusd de deur uit en wij gingen verder met een nieuwe client.
Daarna kon ik me alleen maar afvragen of het gesprek het meisje heeft geholpen. Hoe gaat zij nu verder? Ik hoop maar dat zij niet terug zou gaan naar deze man, maar ik betwijfel het.
Mijn gastvader vertelde me dat het in sommige Tanzaniaanse stammen mogelijk is dat mannen meerdere vrouwen hebben. Dat kan ik me gewoon niet voorstellen.
Natuurlijk zijn in Nederland ook niet alle gezinnen een happy family, maar het lijkt me dat vrouwen zich zo alleen moeten voelen, als ze achter gelaten worden met hun kinderen.
Ondanks dat ik graag zou willen dat we alle vrouwen met een grote glimlach de deur uit konden sturen, dat de zorg in Tanzania net zo goed zou zijn als in Nederland, accepteer ik dat het nu eenmaal zo is.
Iedere dag die ik in het ziekenhuis doorbreng zet mij aan het denken over hoe ik het straks wil doen als ik afgestudeerd verloskundige ben. In Nederland lijkt alles soms zo vanzelfsprekend, maar mijn tijd hier opent echt mijn ogen.
Ik vind het echt heel jammer dat ik over twee weken alweer naar huis moet. Ik besef me namelijk maar al te goed dat er in Nederland weer verplichtingen op mij wachten. Gelukkig ervaar ik hier het gevoel van Hakuna-matata (geen zorgen) en kan ik dat hopelijk in Nederland voortzetten.
Liefs,
Maud
-
21 Juli 2014 - 14:59
Bart:
Mooi Maud, heel mooi. Hakuna matata en carpe diem. Dat de tijd daar jouw ogen opent is fantastisch; je hebt immers PRACHTIGE ogen. Veel liefs en dank je wel voor je uitgebreide en zeer rijkelijk gevulde inhoud. Dikke kus van oom Bart <3 -
21 Juli 2014 - 15:07
Garm Besseling:
Maud, mooie verslagen je bent een topper xx -
21 Juli 2014 - 15:25
Jip:
Mooi verslag lieve Maud, elke keer wachten we met spanning op je verhaal. Dan gaan we er echt even voor zitten en lees ik het aan Son voor. Ik vind het geweldig dat je ons zo meeneemt in je reis!
wat knap dat je het kan accepteren en dat je kiest om met de stroom mee te gaan!!
Je bent een topper Maud!
Dikke kus -
21 Juli 2014 - 16:05
Annemieke:
Lieve Maud,
Papa en ik gaven jou de naam "Maud" met als betekenis " machtige strijdster" je doet je naam eer aan!
Wat heerlijk om te lezen dat het goed met je gaat !
Ook ik ben er even voor gaan zitten om je verslag te lezen,kopje koffie er bij,aan de witte tafel in de serre,en opnieuw ben ik er weer stil van.
Hakuna matata,zal ik er mijn mantra's van maken :)
Geniet Maud,van alles wat er op je Tanzaniaanse pad komt,en tussen haakjes.........
Ik vind het heerlijk dat je over 14 dagen naar huis komt.
Veel liefs en dikke kusssss mama.
-
21 Juli 2014 - 16:56
Janneke Visser:
Weer een mooi verhaal Maud. Ik vind het leuk om te lezen. Nog twee fantastische weken toegewenst. -
21 Juli 2014 - 17:08
Lidy Sluijter:
He Maud! Ik heb het verslag in de metro gelezen. Wat een positief bericht! Ik zie in gedachten je moeder voor me met een grote lach op haar gezicht. Het was natuurlijk een hele cultuurschok, blij dat je de tweede helft van je verblijf alles wat beter een plaats kan geven. Deze levenservaring neem je je hele leven zowel privé als beroepsmatig mee! Geniet en leer nog maar deze twee weken. Lieve groeten van de Buuf -
21 Juli 2014 - 17:10
John:
ook dit keer weer geweldig om te lezen maud. wat een rijke ervaring. -
21 Juli 2014 - 17:16
Ruud Van Vollevelde:
Beste Maud,
Jij kent me niet maar via je oom Bart kwam ik op je reis verslag terecht. Volgens mij moet jij daar heel veel meemaken en van ontzettend leuk tot moelijk. Ik ken ook je vader en moeder en ik weet zeker dat zij trotst op je zijn. Ik hoop dat ik je volgende verslag ook kan lezen.
Nog veel plezier en geniet van deze ervaring.
Groeten Ruud van Vollevelde
-
21 Juli 2014 - 17:25
Wil Deen:
Lieve Maud, wat een mooie wijsheden lees ik in jouw verslagen. Een prachtige en leerzame ervaring voor jou in het verre Tanzania. Geniet er nog met volle teugen van! Lieve groet Wil -
21 Juli 2014 - 17:26
Michel:
He Maud.
Wat een mooie verhaal en knap geschreven.
Knap dat je het naast je neer kan leggen dat het daar heel anders gaat dan in ons kikkerlandje.
We wachten weer op je volgend verhaal.
Adios.
Gr x Michel -
21 Juli 2014 - 17:47
Diana:
Lieve maud,
Wat een mooi verhaal weer.
Dat de tijd vliegt betekent volgens mij dat het goed met je gaat en dat is fijn om te horen.
Ik wens je nog een fijne tijd toe met waarschijnlijk ontelbare nieuwe ervaringen ( positieve en negatieve)
Tot gauw ik blijf je volgen!!
Dikke kus Diana -
21 Juli 2014 - 18:39
Maud:
Vanaf ons vakantieadres, volgen we jouw reis, mooi! -
21 Juli 2014 - 18:45
Rita Brinkman:
Lieve Maud,
Wat heb je weer een aangrijpend verhaal geschreven, fantastisch wat je daar doet.
Dat schriverstalent heb je van je moeder hoor.
Heel veel succes verder, groeten Rita -
21 Juli 2014 - 18:56
Ineke Bakker:
Hallo Maud,
Wat een verhaal zeg.Idd hebben wij het als vrouw in Nederland toch gemakkelijker dan daar.
Nog heel veel succes en plezier .Groetjes uit Bovenkarspel -
21 Juli 2014 - 22:04
Esther Kouwenhoven:
Wat een ervaring voor je,dit neem je voor altijd mee. Veel succes deze weken nog. Groetjes Esther Kouwemhoven.
-
21 Juli 2014 - 22:30
Femke De Vries:
Hoi Maud,
Wat een dappere reis durf jij te maken zeg! Mooi geschreven en daardoor erg leuk om te lezen... Wat jij daar meemaakt is af en toe minder leuk, maar je draagt je steentje bij. En ook nog tijd om te genieten :) Ik wens je nog 2 hele mooie weken toe!!
Liefs Femke -
22 Juli 2014 - 07:51
Erna Smit:
Hi Maud,
Wat fantastisch om jouw belevenissen te lezen en wat een wereld van verschil!
Je zult hier alleen maar van groeien, de ervaringen die je daar op doet neemt niemand je meer af. Wens je nog 2 leerzame en mooie weken.
Lieve groeten Erna -
22 Juli 2014 - 12:58
Karin:
LiefdesMaud. Wat kan ik schrijven terwijl ik me nauwelijks kan voorstellen hoe de wereld daar is.Al wandelend door de Albert Heijn denk ik aan je. Ik overweeeg zelfs roooibostheee te kopen terwijl ik dat vreselijk. Vies vindt maar wel bij het lezen van jie verslagen lijkt te horen. Wat ben je ondernemend en wijs. Meedeinen op de golven is het beste wat je kan doen, sterker nog ,wat wij alllemaal zouden doen ( ik sla het woordje moeten in dit verhaal even over) Inademen door je neus, uitademen door je mond ........ En geen ruzie maken in de rij van de AH. Lieve Maud.......geniet en groei. Liefs van Han en Karin -
22 Juli 2014 - 13:24
Ellen Jetses:
Wauw Maud, wat een mooi verhaal weer om te lezen....Wat kunnen mensen in Africa van kleine dingen genieten hè, wat kunnen wij er hier veel van leren. Wat een verrijking voor jou om dit mee te kunnen maken.Liefs vanuit Bovenkarspel!
-
22 Juli 2014 - 22:31
Monique:
Goed om te lezen dat je geniet, leert en relativeert. En als 4 weken niet genoeg is, kun je natuurlijk altijd nog een keer terug gaan of in een ander werelddeel een kijkje nemen :) Je hebt nog een heel leven voor je!
lieve groetjes, Monique -
23 Juli 2014 - 12:40
Jacqueline:
Lieve Maud, wij vinden het erg moedig van je dat je dit avontuur bent aangegaan. Wat een heftige verhalen, gelukkig heb je ook de mogelijkheid om lekker te ontspannen en de gebeurtenissen in het ziekenhuis even los te laten. Je zal een hele ervaring rijker zijn als je terugkomt. Wij wensen jouw voor de komende weken veel leerzame momenten, maar ook plezier! Dikke zoen van Han, Sjak en Rick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
